Thea en de Moodlab

"Ik zag vorig jaar een oproep: Niene zocht vrouwen, boven de 40. Er verandert dan veel en ben je dan nog blij met jezelf….? Zij kan je puur, maar toch classy en fabulous fotograferen.
​
Ja, graag, dacht ik, ik durf, en ik ben zó benieuwd!
Ik zat toen in een aanvaardingsperiode van veel meer kilo’s, en nog een heleboel anders..

Ik realiseerde me allang dat wij vrouwen, van meisjes af aan, altijd iets NIET mooi vinden aan onszelf… 
En als je dan terug kijkt denk je: wat was ik prachtig!
Op alle voorgaande momenten in je leven.
Wáárom zie je dat niet op het moment zelf??

Elke leeftijd had ik dat en ik kon het zien, alleen vandaag was ik dan toch niet meer mooi en leuk…

Op mijn 56ste ben ik eindelijk blij met mezelf, mijn lijf en mijn gewicht. Grijs vind ik mooi, en dat laatste randje mascara mag ook weg: puur!

Niene maakte een aantal adembenemende portretten van mij, mijn mond zakte open…. Ik? Zo mooi? En dat zwart mij staat?
​Een nieuwe laag zichtbaar.. Zo blij mee!

Nu, 8 maanden later, klapt het nieuws erin dat ik borstkanker heb.
Ik realiseer me dat mijn borsten, waar ik altijd blij mee was geweest, (dáár had ik nou net nooit kritiek op), dat mijn decolleté, het mooiste van alles, zal gaan veranderen..

Ik bel Niene op vrijdagmiddag, maandag zal de biopsie zijn, met ‘Ik wil graag foto’s, een kado voor mijzelf, maar dat kan alleen morgen of overmorgen.. want maandag..het eerste mes erin.. Kun jij dat? Maar wil je het ook?
En mag ik eventueel je foto’s gebruiken als basis voor zelfportretten, ik ben schilder, verwerking, zoiets..ik weet het nog niet eens…

​Ze zei meteen ‘JA’! Op alles. 'Morgen, zaterdag, half 10, doen we, kom maar.'
Ik word omringd door zorg, sapjes en tips, ik word gelijk voorafgaand aan de shoot geprikkeld om weer mijn smoothies te gaan maken. Al vertellend maakt ze alles klaar, vers, ook zo puur, zó lekker!

Ik heb alleen kleding mee, en geen idee hoe verder. Zij heeft al wat voorbeelden opgezocht wat kan: “Vind je dat mooi?”
En toen ik in diezelfde week nog de 24 geselecteerde foto’s zag, was ik geraakt, méér dan.
Geëmotioneerd tot en met want zij heeft álles, werkelijk álles van mij tevoorschijn gehaald in haar foto’s.
Van het kleine meisje tot de verdrietige blik, van het stevige stavast, het gelatene, de lol, het geluk, de zachtheid, de inmiddels ook getekende vrouw van nu 57, het lieve.. Ik zie de prachtige stoere gevoelige vrouw die ik op dit moment ben.

Met en zonder mijn meegebrachte kleding, ze heeft alles gebruikt en zei op een bepaald moment toen het wel klaar was…
'Zijn we klaar, of..? Je bént hier nu...' Ja, geen moeite teveel. Nog even door, en dat werden de mooiste foto’s…

Ik heb geen kritiek meer op iets van kilo’s, leeftijd, of wat dan ook.
Ik ben prachtig.
Ik kijk niet eens naar mijn mooie borsten, ik zie alleen mijn gezicht, in alle facetten.. En het is allemaal goed.

Dank je wel, Niene, elke keer dat ik voorzichtig deze foto’s aan ingewijden laat zien, schiet ik in ontroering…
dat je mij aan mijzelf hebt laten zien zoals ik ben, en dat ik daar commentaar-loos gelukkig van word.
Jij hebt mij energie gegeven, en nog, iedere keer als ik naar de foto’s kijk…
​
Geweldige vakvrouw, warm betrokken mens, meer dan een fotografe alleen, ware vriendschap in de ontmoeting!"
Thea

​​